Het ultieme Juliana souvenir!

Wil je ook lid worden van het genootschap der Mondige Vrouwen? Draag dan dit ultieme Juliana souvenir.

Deze broche is te koop in mijn expo-atelier.

Materiaal: perspex, zilver, zirconia.
Prijs: € 9,95

Pour l'amour de l'art

En in het midden vond men
Tussen pen en loden titel
Eros' inkt in een zilveren reservoir
Haar bloed in een immer pompend hart
Niet door Apollo's gift afgedwongen
Leeft deze godin van haar eigen rijk
Voor altijd in krachtige woordvloed

Antwoord van Jeroen Krielaart op de triptiek van Ingeborg de Groot


Triptiek van ringen: gepatineerd ziilver, loden zetletters, inkt, kroontjespen, garen

Triomf! Ik ben voldaan, ik zal onsterflijk zijn

Juliana de Lannoy beleeft een van haar finest hours als zij in 1774 zilver wint met De waare vereischten in een dichter. Zij valt daarmee als eerste vrouw in de prijzen. De louter uit mannen bestaande jury prijst haar om haar "mannelijke schrijfstijl". Juliana zou Juliana niet zijn als zij in haar dankwoord niet eerst de hoop uitspreekt dat veel vrouwelijke dichters haar zullen volgen, om zich daarna licht-cynisch tot de jury te richten: "Triomf! Ik ben voldaan, ik zal onsterflijk zijn!"


Triptiek van ringen: gepatineerd zilver en koper, wol, kaarsvet.

Waar thans mijn oog zich vest, 'k zie niets dan barre steenen

Tot ongeveer 1767 kon Juliana de Lannoy, kijkend uit het raam naast haar schrijftafel, die stond in een kamer op de eerste etage van het huidige Museum, de Roos, constateren dat in de lente "Flora's milde hand" zorgde voor "een lieflijk grastapijt" op de markt. Maar langzamerhand, na het plaatsen van drie stadspompen op de markt en een toename van het economische verkeer, verdween dat grastapijt. Zodat zij in 1771 uit het raam starend verzuchtte: "Ons cierlijk grastapijt is van de markt verdweenen: Waar thans mijn oog zich vest, 'k zie niets dan barre steenen.


Triptiek van ringen: gepatineerd zilver, print, hars, ruwe diamant, kunstgras.

De Bibliotheek van Juliana

De 18de eeuwse Geertruidenbergse schrijfster en dichteres Juliana de Lannoy, was in haar tijd veel bekender dan wij nu zouden denken. Zij was onderdeel van een netwerk van schrijvers, en intellectuelen, zoals Bilderdijk en Feith, dat zich uitstrekte tot aan Catharina de Grote in het verre Rusland. De kraag de Bibliotheek van Juliana is een eerste poging de rijkdom van deze veelal talige contacten te verbeelden. Ik ben nog lang niet klaar met Juliana!

Volg op dit weblog de ontwikkelingen van mijn vervolgproject Ik zal onsterflijk zijn.


Kraag: wolvilt, lint, papier, lak, zilver

Het Juweel van Catharina

Juliana de Lannoy schreef in 1776 A sa Majeste l'imeratrice de Russie, een lofdicht op de Russische tsarina Catharina de Grote, vanwege haar steun aan de kunst en wetenschap. De Russische vorstin - naar verluidt ook groot in het consumeren van de liefde met tal van veel jongere kerels - bedankte haar met een kostbaar geschenk, dat ze naar Juliana stuurde. Wat het was is niet meer helemaal duidelijk, maar dat het een kostbaar gebruiksvoorwerp was, is wel zeker. In het halssieraad Het Juweel van Catharina, knipoogt de tsarina ons en Juliana verborgen toe.

Aldus literatuurhistorica Pim van Oostrum: " Zo kennen we De Lannoy weer. Vanuit Geertruidenberg, hoog te paard gezeten, richt haar pen zich zonder enige schroom tot de machtigen".

Halssieraad: wolvilt, zoetwaterparels, zilver, print

Mondige Vrouwen

  

In de gedichten en toneelstukken van Juliana de Lannoy dringt zich haarscherp het beeld op van een schrijfster, eenzaam in haar ambitie, uitkijkend over de Bergse markt. Onbegrip en een gebrek aan cultuur nekten destijds de ontwikkelde Juliana. Des te verrassender en hoopgevender bleek de huidige situatie in Geertruidenberg. Toen Ingeborg de Groot voor haar installatie Mondige Vrouwen op zoek ging in de gemeente, bleken er vele mondige, krachtige vrouwen te vinden. Voor de installatie maakte ze een selectie van 50. Enkele van hun wensen en gedachten hoort u vanuit een van de cocons klinken.

Aan mijn Geest

Als een ware meesteres van het woord wist Juliana letters aaneen te rijgen tot beeldende verhalen en vurige pleidooien. Ook Ingeborg de Groot heeft het vermogen om met haar sieraden verhalen te vertellen, rijk aan symboliek. Aan mijn Geest, geinspireerd op het gelijknamige dichtdebuut van Juliana, is hier een voorbeeld van. Ingeborg rijgt hier loden zetletters aaneen tot het eerste deel van het gedicht. Een loodzwaar sieraad dat letterlijk drukt op het gemoed. Het sluitstuk verbeeldt het gevecht: de strijdbare pen of het berustende borduurwerkje.


Ketting: loden zetletters, garen, linnen, kroontjespen.